Διαβάζοντας την παρέμβαση του Μίκη Θεοδωράκη στο διαδικτυακό κανάλι enikos.gr, πρέπει να θυμηθούμε ότι ο αειθαλής εθνικός αγωνιστής ήταν ο πρώτος που επισήμανε τη σημασία του εθνικού πλούτου της χώρας και, ιδίως, της ΑΟΖ, ο πρώτος που συνδύασε τη σημασία αυτή με την πολιτική απαλλαγής μας από τις δουλείες των «Μνημονίων» και ο πρώτος που άνοιξε τη δημόσια συζήτηση πάνω σ’ αυτό το θέμα, το οποίο κρατούσαν ταμπού και κάτω από κλίμα τρομοκρατίας οι σκοτεινές δυνάμεις που κηδεμονεύουν την Ελλάδα.

Ο Μίκης Θεοδωράκης ήταν αυτός που συγκέντρωσεστο σπίτι του επανειλημμένα και διοργάνωσε συνάντηση στο σπίτι του κ. Εμφιετζόγλου των ειδικών για τις διάφορες πήγες του εθνικού πλούτου και για την ΑΟΖ επιστημόνων, όπως των καθηγητών κ.κ. Φώσκολου, Κονοφάγου, Λυγερού κ.ά.. Ήταν αυτός που με το Κίνημα Ανεξάρτητων Πολιτών διοργάνωσε την ανοιχτή ημερίδα στο Ίδρυμα Κακογιάννη  με τους ίδιους ειδικούς επιστήμονες και άρχισε με δημοσιεύματά του και συνεντεύξεις να ενθαρρύνει το φοβισμένο λαό με την πληροφορία ότι η Ελλάδα έχει δικές της δυνάμεις για να βγει από την κρίση και την εκμετάλλευση.

Αυτές όλες οι κινήσεις του Μίκη Θεοδώρακη προκάλεσαν αμέσως συζήτηση στον τύπο και στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, με δόλιες προσπάθειες αρχικά να διαψεύσουν με χίλιους τρόπους το μεγάλο αυτό όπλο της Ελλάδας να βγει από την κρίση και να γίνει ανεπτυγμένη χώρα. Δεν μπόρεσαν, όμως, να το θάψουν. Σήμερα μπήκε πια στην επίσημη συζήτηση τόσο στο εσωτερικό όσο και σε διεθνές επίπεδο και προκάλεσε το έμπρακτο ενδιαφέρον μεγάλων χωρών και εταιρειών εκμετάλλευσης.

Από την επίσημη συζήτηση του θέματος, νομίζω ότι πρέπει να προσέξομε δύο πρόσφατες κινήσεις, οι οποίες, δυστυχώς, παρά τη μεγάλη σημασία τους, δεν προκάλεσαν καμιά συζήτηση, κανένα ενδιαφέρον στα χαμηλού επιπέδου ΜΜΕ της χώρας μας. Η πρώτη είναι η κίνηση του μεγαλύτερου χρηματοπιστωτικού ομίλου της Ευρώπης και ενός από τους μεγαλύτερους του κόσμου: της Deutsche Bank, και η δεύτερη είναι μια φράση των δηλώσεων του Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας, του κ. Ολάν, κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, και του Πρωθυπουργού κ. Σαμαρά –όμοια και των δύο- όσον αφορά στους υδρογόνανθρακες της Ελλάδας.

α. Έκθεση της Deutsche Bank. Από τις εκτιμήσεις της Deutsche Bank στην πρόσφατη ανακοίνωσή της αναφέρω τις εξής:

(α) Τα αποθέματα των υποθαλάσσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου  της περιοχής που ελέγχει η Ελλάδα μόνο νοτίως της Κρήτης (δηλαδή έκτος του Ιονίου, του Αιγαίου και του ελεγχόμενου από την Ελλάδα τμήματος της Λεκάνης του Ηροδότου, που εκτείνεται μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου) ανέρχονται σε: 3,5 τρισεκατομμύρια Μ3, αξίας ποσού 427 δισεκατομμυρίων ευρώ, από το οποίο το καθαρό όφελος της Ελλάδας θα είναι 214 δισεκατομμύρια ευρώ ή το 107% του σημερινού ΑΕΠ. (Από το σύνολο της αξίας του κοιτάσματος υπολογίζεται: 25% κόστος εξόρυξης και διάθεσης, 25% έσοδα των εταιρειών και 50% έσοδα του ελληνικού κράτους).

(β) Με βάση τις προβλεπόμενες ποσότητες φυσικού αερίου των ελληνικών υποθαλάσσιων κοιτασμάτων, η Ελλάδα κατατάσσεται στη 15η θέση παγκοσμίως μεταξύ των χωρών που είναι κάτοχοι τέτοιων κοιτασμάτων.

Βεβαίως, η Deutsche Bank θέτει τις παραπάνω εκτιμήσεις της κάτω από την επιφύλαξη των τελικών αποτελεσμάτων των σεισμικών  ερευνών που διενεργούνται ήδη. Όσον αφορά, όμως,  τις προβλέψεις αυτές της Deutsche Bank, οι οποίες είναι αποδεκτές από τους ειδικούς επιστήμονες, αν και από μερικούς θεωρούνται συντηρητικές, οι πιθανότητες ανατροπής τους, σύμφωνα με τη γνώμη ειδικών,  είναι στο επίπεδο του 2%.

Το σημαντικότερο, όμως, σημείο της έκθεσης της Deutsche Bank από πολιτική άποψη είναι η επισήμανση ότι: Η ανάδειξη της Ελλάδας στη 15 θέση των κατόχων των κοιτασμάτων φυσικού αερίου είναι ότι θα ενθαρρύνει φυγόκεντρες από την ευρωπαϊκή προοπτική προσεγγίσεις.

β. Δήλωση Ολάν και Σαμαρά. Αξιοσημείωτο είναι το πανομοιότυπο και ταυτόσημο σημείο των δηλώσεων που έκαμε χωριστά ο Όλαν στην Αθήνα και ο Σαμαράς (αν δεν απατώμαι, στις Βρυξέλλες):   Ο πρώτος, ως ο βασικός εταίρος και εκφραστής (μέχρι στιγμής...) του γερμανικού άξονα, και ο δεύτερος, ως πιστός ακόλουθος της πολιτικής Μέρκελ στην Ελλάδα, με πλήρη άνεση και χωρίς σκέψη διαπραγμάτευσης, σαν να ήταν οι κύριοι ή οι φεουδάρχες του εθνικού μας πλούτου, δήλωσαν ότι αυτά ανήκουν στην Ευρώπη.

Το σημαντικότερο, όμως, είναι να ξέρομε ακριβώς τί εννοούσαν: Εννοούσαν ότι οι υδρογόνανθρακες της ελληνικής ΑΟΖ, όπως και η υπόλοιπη περιουσία του ελληνικού κράτους, είναι δεσμευμένοι υπέρ των δανειστών, σύμφωνα με τον ειδικά προβλεπόμενο όρο δανεισμού των «Μνημονίων», για να μεταβιβαστούν για εκμετάλλευση μέσω του ΤΑΙΠΕΔ και με αδιαφανείς διαδικασίες, (δηλαδή, ουσιαστικά, τσάμπα, σύμφωνα με τον «εφαρμοστικό νόμο» της 1.1.2011, σε εταιρείες της επιλογής της γερμανικής πολιτικής των δανειστών, με την υποχρέωση του ΤΑΙΠΕΔ να μεταβιβάζει σε ειδικό λογαριασμό των δανειστών το σύνολο των εσόδων*.

Συνολικά κρινόμενες οι παραπάνω επίσημες κινήσεις της Deutsche Bank, του Προέδρου της Γαλλίας και του Πρωθυπουργού της Ελλάδας σε σχέση με τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες, μας δινουν την ακόλουθη πολυδιάστατη σημασία:

(α) Εκφράζουν σαφώς και προαναγγέλλουν τη γερμανική πολιτική ως προς την οικονομική σχέση του γερμανικού άξονα (ή των γερμανικών συμφερόντων) με τις χώρες της ΕΕ και της ανατολικής Μεσογείου.

(β) Προαναγγέλλουν, από την πλευρά του γερμανικού άξονα, τη διεκδίκηση και, από την πλευρά του κ. Σαμαρά, την παράδοση των υδρογονανθράκων της Ελλάδας για εκμετάλλευση σε φορείς συμφερόντων του άξονα.

(γ) Προαναγγέλλουν τη διεκδίκηση από το γερμανικό άξονα των ελληνικών υδρογονανθράκων με βάση τις καταχρηστικές και παράνομες συμφωνίες δανεισμού των τελευταίων ελληνικών κυβερνήσεων, από το 2010 μέχρι σήμερα.

(δ) Προαναγγέλλουν την απόκτηση της εκμετάλλευσης των ελληνικών υδρογονανθράκων, όχι με διαπραγμάτευση και με νόμιμους όρους, αλλά με παράνομη και εναντίον του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου άλωση και αρπαγή της εθνικής μας περιουσίας, με αποκλεισμό κάθε άλλου ενδιαφερόμενου κράτους ή επιχείρησης του πλανήτη.

Παρέβλεψαν, όμως, και οι τρεις εκπρόσωποι των γερμανικών συμφερόντων ότι:

• Οι συμφωνίες δανεισμού, ως κατάφωρα αντίθετες με το διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο, καθώς και με τα Συντάγματα της Ευρώπης, είναι ανυπόστατες,
• Υπάρχουν και άλλες χώρες στον Πλανήτη που ενδιαφέρονται για τους υδρογόνανθρακες της Ελλάδας,
• Θα έλθει στην εξουσία και Ελληνική Κυβέρνηση που θα προασπίσει τα συμφέροντα του Ελληνικού Λαού.

Από όλα όσα εκθέτομε παραπάνω προκύπτει μια αξίωση, μια εντολή και μια προειδοποίηση του Ελληνικού Λαού:

Καμιά συμφωνία, καμιά παραχώρηση δικαιωμάτων εκμετάλλευσης του εθνικού μας πλούτου με τους όρους των «Μνημονίων» και από κυβερνήσεις των «μνημονίων».

Πειραιάς, 10. 3. 2013