1. Οι εδαφικές εκτάσεις  μαζί με τις δύο όμορες ΑΟΖ της Ελλάδας και της Κύπρου αποτελούν το πιο ενδιαφέρον γεωπολιτικά για τις ορέξεις των μεγάλων δυνάμεων και το πλουσιότερο σε πηγές πλούτου μέρος της Μεσογείου για τη βουλιμία των κερδοσκοπικών κέντρων. Δεν είναι τυχαίο ότι το υπερεθνικό χρηματοοικονομικό σύστημα και δύο μεγάλες δυνάμεις, οι ΗΠΑ και η Γερμανία, επέλεξαν τις δύο αυτές χώρες του ευρωπαϊκού Νότου για την ολοκληρωτική οικονομική και πολιτική χειραγώγησή τους,  με πλήρη δέσμευση της οικονομίας τους.
2. Το σχέδιο Ανάν επιχείρησε να επιβάλει «λύση» του Κυπριακού όχι για την ικανοποίηση του κυπριακού λαού, αλλά «λύση» που κατέλυε ολοκληρωτικά την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας και καθιστούσε την Κύπρο μια υποτελή οντότητα στα χέρια και πάλι κάποιων μεγάλων δυνάμεων. Σήμερα χαλκεύεται νέο σχέδιο με τις ίδιες προθέσεις.
3.  Η απειλή της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας συνδέεται άμεσα με την πανταχόθεν απειλή  της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας. Την κατάλυση της κυριαρχίας της πρώτης με τη χαλκευόμενη «λύση» του Κυπριακού –αν δεν αντισταθεί και πάλι ο Κυπριακός Λαός- θα ακολουθήσει η διαδικασία πραγματοποίησης της απειλής κατά της Ελλάδας.
4. Επομένως: η πολιτική της Ελλάδας γιε το κυπριακό είναι άμεσης προτεραιότητας και δεν μπορεί να είναι άλλη από την πολιτική πλήρους συμπαράταξης Ελληνικής και Κυπριακής Δημοκρατίας.
5. Το Κυπριακό φαίνεται σήμερα στο πλαίσιο της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, αν όχι εγκαταλελειμμένο, πάντως ζήτημα δεύτερης κατηγορίας. Τα ίδιο ισχύει για όλα τα «εθνικά θέματα». Το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας έχει καταστεί μια απλή υπηρεσία διεκπεραίωσης τυπικών ζητημάτων ή τυπικών διεθνών σχέσεων. Υπουργείο Εξωτερικών, για την ουσία της αποστολής του, δεν υπάρχει.
6. Είναι απαράδεκτο πολιτικά ότι: το Κυπριακό και όλα τα άλλα θέματα που με ιστορική συνείδηση έχει ονομάσει ο Ελληνικός Λαός «εθνικά» και αφορούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και την πολιτισμική και την ιστορική της ταυτότητα να μην είναι στην ημερήσια διάταξη της Κυβέρνησης, της αντιπολίτευσης και των μεγάλων ΜΜΕ: όταν η Ελλάδα και η Κύπρος βρίσκεται κάτω από καθεστώς πλήρους χειραγώγησης, στην πραγματικότητα υπό καθεστώς κατοχής, όταν οι δύο χώρες μας ως εθνικά κράτη, όπως και κάθε αδύνατο εθνικό κράτος, είναι στόχος της  βουλιμίας του υπερεθνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος και των γεωπολιτικών ορέξεων  των μεγάλων δυνάμεων και όταν η κυριαρχία και της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας δέχεται ήδη όχι μόνο άμεσες απειλές, αλλά και άμεσες προσβολές.
7. Η υπεράσπιση της ιστορικής και της πολιτισμικής ταυτότητα ενός λαού που αποτελεί «εθνικό κράτος» από τη βουλιμία του άκρατου καπιταλισμού και του αδίστακτου ιμπεριαλισμού είναι «εθνικισμός»;

Όλα τα παραπάνω δεν ισχύουν μόνο για την πολιτική ηγεσία που κυβερνά και έχει υπογράψει την παραίτηση από τα δικαιώματα της εθνικής κυριαρχίας, αλλά και για την πολιτική ηγεσία της αντιπολίτευσης, που υπόσχεται την απαλλαγή της Ελλάδας από τα παράνομα δεσμά του χρέους.