Από τότε που εισέβαλαν και εγκαταστάθηκαν τα γερμανικά φύλα στην Ευρώπη, επί δεκαεπτά αιώνες, οι λαοί που προήλθαν από αυτά αλληλοσφάζονται, αλληλομισούνται και αλληλοϋποβλέπονται, μένοντας μέχρι σήμερα εχθροί.  Με τα οράματα του κοινού πολιτισμού, της αλληλεγγύης και της πολιτικής ενότητας ιδρύθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση για να καταλήξει σε συνδικάτο εκμετάλλευσης, απειλής και οικονομικής και πολιτικής βίας κατά των φτωχότερων μελών της. Οι χώρες του Βορρά, με τους υβριστικούς και περιφρονητικούς  χαρακτηρισμούς ως «γουρουνιών» των λαών του Νότου, από όπου κυρίως αντλήθηκε ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, δείχνουν ξεκάθαρα τον τάφο της έχθρας  που σκάβουν καθημερινά για τον ενταφιασμό της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Σήμερα, με το αυτοκρατορικό ύφος και το δάκτυλο φοβέρας η Γερμανίδα Καγκελάριος ήλθε να το επιβεβαιώσει, με τις επευφημίες της γερμανικής Βουλής, με τη συναίνεση των «εταίρων» της Ευρωζώνης και την υπόκλιση ευγνωμοσύνης της ελληνικής κυβέρνησης. Χωρίς δισταγμό και χωρίς ντροπή, άρχισε πια φανερά και επίσημα να ποδοπατεί την Ελλάδα, δίνοντας φονικό πλήγμα στο πνεύμα της ευρωπαϊκής ειρήνης και αλληλεγγύης και στις αρχές και εγγυήσεις της δημοκρατίας, του κοινωνικού κράτους και των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη.

Από την έναρξη της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, το ΔΝΤ και τα κέντρα οικονομικής πολιτικής της Ευρωζώνης με επικεφαλής της Γερμανία βρήκαν την Ελλάδα ώριμη και πρόθυμα προσφερόμενη χώρα, για να αρχίσουν και στην Ευρώπη την εφαρμογή των συνταγών «αξιοποίησης» των πηγών εύκολου κέρδους και πλούτου των οικονομικά αδύνατων χωρών της - συνταγές που εφαρμόζουν από χρόνια τα κέντρα του υπερεθνικού κεφαλαίου σε χώρες του τρίτου κόσμου. Έτσι, το ΔΝΤ και οι «εταίροι» μας της Ευρωζώνης εισέβαλαν το Μάιο του 2010 στη χώρα μας, με άμεσο συνεργό την ελληνική κυβέρνηση, με ανοχή των πολιτικών ηγεσιών της Βουλής και με στήριξη των μεγάλων τηλεοπτικών και έντυπων ΜΜΕ, και έθεσαν τις θεσμικές βάσεις της οικονομικής και της πολιτικής υποδούλωσης της Ελλάδας. Ποιες είναι αυτές οι βάσεις, είναι πια σε πολλούς γνωστό:  Είναι οι σύμφωνα με το Σύνταγμα και το διεθνές δίκαιο ανίσχυρες και επαχθείς Συμβάσεις Δανεισμού μεταξύ της χώρας μας και των κρατών-μελών της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ, με επονείδιστους όρους και με απόκρυψή τους από το λαό και τη Βουλή. Είναι οι συμβάσεις που περιέχουν: (α) τη διαβόητη παραίτηση «αμετακλήτως και άνευ όρων» από τα δικαιώματα εθνικής κυριαρχίας και από όλες τις άλλες ασυλίες και ολοκληρωτική δέσμευση της δημόσιας περιουσίας («Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης»), (β) την κατάλυση θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη («Μνημόνιο Συνεννόησης») και (β) την κατάλυση του πολιτεύματος της αντιπροσωπευτικής  δημοκρατίας και του Συντάγματος (Μη κύρωση των Συμβάσεων από τη Βουλή και απόκρυψη από το λαό).

Από το πρώτο «μνημόνιο» προχωρήσαμε για το δεύτερο. Η Ελληνική Κυβέρνηση, η Βουλή των Ελλήνων ως νομοθετικό σώμα και ο κρατικός μηχανισμός άρχισαν να εφαρμόζουν τα πιο σκληρά οικονομικά μέτρα που γνώρισε ο ελληνικός λαός από τον Πόλεμο και εδώ, μάλιστα δε με ζήλο και ευρηματικότητα που ξεπέρασε ορισμένες φορές και αυτές τις προσδοκίες των δανειστών. Οι νέες συμφωνίες δουλείας της Ελλάδας, το «το Μνημόνιο ΙΙ», είναι συμφωνίες χρεοκοπίας και κατοχής της Ελλάδας. Οι νέες αυτές συμφωνίες δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εκτέλεση της «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης» του Μαΐου του 2010 με σκληρότερα και πιο αντικοινωνικά μέσα και μέτρα από εκείνα που επιβλήθηκαν κατά τη διάρκεια του «Μνημονίου Ι». Το «Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα» (ν. 3985/1.7.2011), ο νόμος εφαρμογής του (ν. 3986/1.7.2011), το «κούρεμα» του δανείου που βρίσκεται σε ελληνικά χέρια, καθώς και οι όροι των πρόσφατων συμφωνιών των Βρυξελλών, τους οποίους δε γνωρίζομε ακόμη, μας δείχνουν ξεκάθαρα πού πορεύεται η χώρα και πού οδηγεί η πολιτική έκτος Νόμου και Συντάγματος που επιβάλλεται σήμερα στη χώρα μας: Στην πλήρη εξασθένιση της Ελλάδας, στην εξαθλίωση των ευρύτερων και ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων, στην πλήρη ανεργία και στην απογύμνωση της Ελλάδας από το παραγωγικό δυναμικό των νέων, στη βαθιά ύφεση με την πλήρη εξάρθρωση του μεσαίου χώρου και στον οικονομικό ευτελισμό των μεγαλων ελληνικών επιχειρήσεων, ώστε η πραγματική οικονομία να περάσει στο πολυεθνικό οικονομικό δίκτυο και στον τελικό στόχο: στην άλωση της δεσμευμένης ήδη υπέρ των δανειστών δημόσιας περιουσίας. Για την άνευ όρων ολοκληρωτική παράδοση για εκμετάλλευση της περιουσίας και τις πήγες πλούτου του ελληνικού κράτους, με αποκλειστικούς αποδέκτες των εσόδων της τους δανειστές, στήθηκε ήδη ένας επονείδιστος μηχανισμός (το «Ταμείο» του ν. 3986/1.7.2011) με στελέχωση από διακεκριμένους έλληνες επιστήμονες.  

Για να επιτύχουν τα κέντρα επιβολής την πλήρη υποταγή του ελληνικού λαού εφάρμοσαν και εξακολουθούν να εφαρμόζουν όλες τις μεθόδους άσκησης οικονομικής και πολιτικής βίας, που ασκούσαν παγίως  τα κέντρα υπερεθνικής εξουσίας στον τρίτο κόσμο : την πεποίθηση ότι η Ελλάδα βρίσκεται στον γκρεμό της οικονομικής κατάρρευσης και στην αδυναμία εξεύρεσης σωτηρίας άλλης εκτός από τη δική τους «λύση» το διαρκή φόβο ότι οι Έλληνες θα χάσουν τα χρήματά τους και θα περιέλθουν σε πλήρη ένδεια, αν δεν εφαρμόσουν το πρόγραμμά τους το αίσθημα ενοχής των Ελλήνων ως λαού, για το άλλοθι της ενοχής της πολιτικής ηγεσίας και των δανειστών. Για να ενισχύσουν την τελευταία αυτή μέθοδο δημιουργίας ενοχής του θύματος, η Γερμανίδα Καγκελάριος και πολλοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι από τις χώρες της κεντρικής και της βόρειας Ευρώπης έχουν επιδοθεί σε καθημερινές ύβρεις και λοιδορίες κατά των Ελλήνων. Δεν  έμαθαν, φαίνεται, ποτέ ότι οι λαοί ούτε συκοφαντούνται, ούτε λοιδορούνται, ούτε κατηγορούνται, ούτε καταδικάζονται. Μόνο οι κυβερνήσεις τους κατηγορούνται και καταδικάζονται. Αν αυτό δεν ίσχυε, θα υπήρχαν λαοί για πάντα κατάδικοι. Όλοι γνωρίζουν ποιοι.

Η Γερμανία και οι υποτελείς της ακόλουθοι της Ευρωζώνης, άρχισαν από την Ελλάδα τη γερμανική επιβολή, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια νέα μορφή «γερμανικής κατοχής», με άλλες μπότες και  άλλο ένδυμα από εκείνα των δεκαετιών του 1930 και του 1940. Σήμερα λέγεται «διαρκής επιτήρηση» με τους παράνομους όρους που ξέρομε. Αν ο γερμανικός λαός και οι άλλοι λαοί της Ευρώπης δεν ανοίξουν έγκαιρα τα μάτια, ο ευρωπαϊκός πολιτισμός και η αξία του ανθρώπου απειλούνται άμεσα να ποδοπατηθούν άλλη μια φορά με άλλα μέσα, αλλά από τα ίδια πόδια.

Ο ελληνικός λαός, στην πλειοψηφία του, έδειξε με τη μέχρι σήμερα στάση του ότι οι μέθοδοι επιβολής οικονομικής και πολιτικής βίας που εφάρμοσαν οι δανειστές δεν μπόρεσαν να έχουν αποτέλεσμα. Αυτό, όμως, που αποτέλεσε τη μέχρι σήμερα κορωνίδα της θέλησης του ελληνικού  λαού, να αντισταθεί καθολικά στα σχέδια των κέντρων εξουσίας του υπερεθνικού χρηματοοικονομικού συστήματος, στους δανειστές της και στους έλληνες συνεργούς τους, ήταν το μεγάλο πανελλήνιο Όχι, σε επετειακή ημερομηνία συμβολική,  και ο μεγάλος συμβολισμός της αποστροφής του πρόσωπου από τη σημερινή πολιτική ηγεσία της χώρας που  με τόλμη και υπερηφάνεια  έδειξε αυθόρμητα ολόκληρη η μαθητιώσα νεολαία της Ελλάδας.  
    
Το πανελλήνιο αυτό συμβολικό Όχι δείχνει ότι ο ελληνικός λαός, απογοητευμένος από την πολιτική του εκπροσώπηση, «βλέπει» πια σοβαρά προς το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος, ως τη μόνη ελπίδα να γεννήσει και να θρέψει μια νέα πολιτική σκέψη και μια νέα πολιτική ηγεσία που θα μπορεί να τον αντιπροσωπεύει.

Πειραιάς, 30 Οκτωβρίου 2011

Γιώργος Κασιμάτης
Μέλος της Προσωρινής Συμβουλευτικής Επιτροπής
της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών